News

  WYRÓŻNIENIA 2009

Czas na coroczne podsumowanie!
Staruszek 2009 przyniósł dużo dobrych płyt, ale mam wrażenie, że był bardziej szczodry dla świata niż dla Polski. I tak, na wyróżnienia szczególnie zasługują:
Archive „Conrolling Crowds” – melodia, trans, mieszanka gatunków – pyszne!
Alice In Chains „Black Gives Way To Blue” – moc i ciężar jak za dawnych lat, czy Layne Staley na pewno nie żyje?!
Yeah Yeah Yeahs „It’s Blitz” – potrafią zagrać wszystko, a ta płyta naprawdę wciąga!
Ale nie mogę nie wspomnieć o doskonałej płycie Depeche Mode „Sounds Of The Universe”, a z racji przywiązania (ale też jakości) o Pearl Jam „Backspacer”. A przecież jest jeszcze Fever Ray, Florence And The Machine, Kasabian, Moby…
W kraju tak dużego wyboru nie było – nie żeby nie pojawiły się ważne płyty – owszem, tych było sporo. Ale takich, które śmiało mogę wyróżnić znalazłem ledwie kilka.
W pierwszej trójce stawiam „Dwuznacznie” Te-Trisa – pierwszy legal (świetny!) legendarnego freestyle’owca, Made In Poland „Future Time” – znakomity powrót zimnej fali, a także Hey „Miłość! Uwaga! Ratunku! Pomocy!”. A ponieważ w przypadku tej ostatniej mogę być posądzony o stronniczość, to wydłużę podium o Anitę Lipnicką i jej „Hard Land Of Wonder” – przede wszystkim za artystyczny wybór i naprawdę niezłe wykonanie (no i za klasowych zagranicznych sidemanów).
I jeszcze brawa dla dwóch mniej znanych zespołów: Hetane („Machines”) i 3MoonBoys („16”).

Z koncertami roku było najprościej (moja nieobecność na Open’erze i Jarocinie ułatwiła mi zadanie). Największe wrażenie zrobił na mnie Archive w Stodole (mógłbym nawet powiedzieć, że było emocjonująco!); ale jeśli wrażenia muzyczno-wizualne miałbym uzupełnić o rangę wydarzenia i klasę zespołu, to bezsprzecznie numerem jeden było Radiohead w Poznaniu!
Stawkę uzupełniają milusińscy z Łąki Łan – koncertem, który miałem przyjemność oglądać w warszawskim Palladium udowodnili, że w kategorii „występ na żywo” są w ścisłej czołówce!

I to byłoby na tyle.
Wszystkiego dobrego w nowym roku!

PS Ten subiektywny przegląd dotyczy oczywiście płyt i koncertów, które miałem (nie) przyjemność słuchać i oglądać.